Klassiek is ook maar klassiek. De Oudheid spreekt al eeuwen tot de verbeelding. De Romeinen verbaasden zich over het erfgoed van de Grieken en ontleenden zich hun goden en helden; keizer Karel de Grote ontketende in de negende eeuw de Karolingische renaissance en liet zichzelf ter aarde bestellen in een Romeinse sarcofaag; in de veertiende eeuw begon in de Italiaanse stadstaten de renaissance, waarin het gedachtegoed uit de Oudheid werd geadopteerd en aangepast aan de “nieuwe” maatstaven; in de achttiende eeuw zag Johann Joachim Winckelmann (1717-1768) de Griekse samenleving als het hoogtepunt van beschaving – alles wat daarna was gekomen, was minder geweest. Ook nu wordt de Oudheid gezien als een hoogtepunt, een tijd waar we naar terug moeten.
Klassiek is ook maar klassiek
